We leven in het digitale tijdperk. Dat wil echter niet zeggen dat alles daarmee zomaar na te maken is. Dit geldt vooral voor polarisatiefilters en grijsfilters.
Polarisatiefilters halen schitteringen weg, schitteringen die werkelijk overal aanwezig zijn. Dat doen ze door licht met een bepaalde golfbeweging tegen te houden, dan wel door te laten. Omdat dit reeds in het veld gebeurt, valt dit effect NIET na te maken in de nabewerking. Er zijn softwarepakketten die beweren van wel. Het enige dat zij doen is het verminderen van de hooglichten en het aanzetten van de verzadiging.
Met grijsfilters kun je spelen met lange sluitertijden, soms zelfs minutenlang. Zonder grijsfilter is dit overdag niet mogelijk, omdat het simpelweg te licht is. De meeste camera’s en objectieven komen niet verder dan de combinatie van 100 ISO en diafragma f/22. Overdag haal je daarmee vaak niet eens de 1 seconde.
Veel andere filters kun je inderdaad in meer of mindere mate nadoen in de nabewerking. Maar of dat zo leuk is als in het veld zelf bezig zijn?