Grijsverloopfilters, dat is toch iets uit het analoge tijdperk? Tegenwoordig is het effect prima na te bootsen op de computer, zeker als ik fotografeer in RAW… Dat klopt ten dele zeker. In sommige situaties is het dynamisch bereik van je camera precies toereikend genoeg om details te tonen in zowel de lichte als donkere delen van de foto. Vaker zal het contrast echter te groot zijn voor de camera: het landschap is correct belicht, maar de lucht uitgebeten wit, óf de lucht is in orde, maar nu is het landschap nagenoeg zwart geworden. De geheugenkaartjes kunnen haast een eindeloze hoeveelheid foto’s kwijt, dus twee of drie dezelfde foto’s met uiteenlopende belichtingen gaan daar prima op. Naderhand kun je deze op de computer samenvoegen tot één correct belichte foto. Hieruit blijkt meteen het grote voordeel van grijsverloopfilters: je bent lekker in het veld bezig met het maken van een correcte foto in plaats van uren te Photoshoppen. Zelf zit ik toch al te veel achter de computer. Laat mij maar lekker in het veld bezig zijn. Zelfs met het gigantische dynamische bereik van mijn Fuji gebruik ik nog altijd de grijsverloopfilters. Helemaal nodig is het misschien niet meer, maar beter worden de foto’s er nog altijd van.
Natuurlijk, grijsverloopfilters hebben ook nadelen. Elementen die voor de lucht staan, zoals een boom, worden ook donkerder. In berglandschappen ontbreekt een rechte horizon en kan het gebruik van filters ook problematisch zijn. Juist voor deze situaties is de computer dan weer handig…