Onlangs presenteerde Benro – vooral bekend van de statieven, koppen en rugzakken – een eigen filtersysteem. Ik ging ermee op pad om deze nieuwe grijsfilters te testen, en dan vooral de 10 stops. Let op, deze review gaat over de grijsfilters, niet de verloopfilters en dergelijke.
10-stops grijsfilter met een 2-stops grijsverloopfilter, beiden van Benro.
Introductie grijsfilters
Een grijsfilter is een donker gekleurd stuk glas, kunststof of resin. Het vormt als het ware een zonnebril voor je objectief, bedoeld om ook onder lichte omstandigheden met langere sluitertijden te kunnen werken. Ze zijn er in verschillende sterktes. Hoe donkerder het materiaal, hoe langer de sluitertijd wordt. Grijsfilters met een sterkte tussen de 6 en 10 zijn ideaal, bij een lagere waarde blijven de sluitertijden meestal te kort, bij hogere waarden wordt de sluitertijd vaak onwerkbaar lang.
Grijsfilters van Benro
De grijsfilters van Benro zijn van glas. Dat geeft ze prachtige optische eigenschappen en maakt ze sterk, maar ook kwetsbaar. Tijdens de review kwam de 10 stops in aanraking met een steen, waardoor er een hoekje vanaf splinterde. De grijsfilter zijn verkrijgbaar in 4 sterktes (4, 6, 8 en 10 stops) en in 3 formaten (75×75, 100×100, 150×150 mm).
Typische purperen kleur van het Benro 10-stops grijsfilter.
Al jaren is de Big Stopper van Lee het populairste 10 stops grijsfilter. Lange tijd was dit ook de enige. Tegenwoordig zijn er meerdere merken, waaronder dus Benro. Een 10 stops filter houdt enorm veel licht tegen. Zo gaat een normale sluitertijd van 1/30 seconde ineens omhoog naar 30 seconde!
De foto’s gemaakt met de Lee Big Stopper zijn onmiskenbaar aan hun blauwe kleur. Het gebruikte pigment houdt nagenoeg al het rode licht tegen, met de blauwe kleur als gevolg. Dat kun je inzetten als sfeermaker, maar staat natuurlijk ver van een natuurlijke weergave. Zelfs wanneer de witbalans in de camera zo warm mogelijk wordt gezet, zijn de foto’s vaak nog te kil van kleur.
Kenmerkende blauwe kleur en vignettering van de Lee Big Stopper.
Dat is met de Benro niet het geval. Zonder aanpassingen aan de witbalans produceert dit filter aangename, natuurgetrouwe kleuren. Zit er dan helemaal geen afwijking in? Jawel, het beeld wordt een heel klein beetje warmer, maar dat vind ik persoonlijk te verwaarlozen. Dat is opvallend, want wanneer je het filter van buiten bekijkt heeft deze een opvallende kleur. Dit zie je gelukkig niet terug in de foto’s. Sterker nog, deze kleur zorgt juist voor de natuurlijke tinten omdat bij een dergelijke filtering rode kleuren (anders) meer moeite hebben door te dringen tot de sensor.
Natuurlijke kleuren met het Benro 10-stops grijsfilter.
Een ander pluspunt is de beperkte aanwezigheid van de (forse) vignettering die bij de meeste andere merken zo kenmerkend is bij dergelijke extreme filtering.
Wat misschien wel een puntje van aandacht is, is de degelijkheid van de kleurencoating. Deze zit op de buitenkant van het glas. Het glas is dus niet door en door getint. Tijdens een weekje testen ontstonden minieme beschadigingen (tienden van een millimeter) in de coating, die direct een groot gevolg hadden op de foto’s. Er verschenen kleine vlekjes, zoals je die ook krijgt wanneer er bij tegenlicht een stofje op je lens zit. Vooral bij groothoekopnames vallen ze op, bij een telelens vervagen de vlekjes, maar blijven op donkere achtergronden aanwezig. De oorzaak van de beschadigingen? Geen idee. De coating is ansich behoorlijk stevig. Je kunt met je nagels krassen wat je wilt, maar er gebeurt dan gelukkig niets.
Fel tegenlicht, geen problemen met flares e.d.
Conclusie
Benro verbreedt zijn productenlijn steeds verder. Daarbij kiezen ze gelukkig voor hoogwaardige producten. Ook de grijsfilters zijn daarop geen uitzondering. Ze geven mooie natuurlijke kleuren, lensflares bij tegenlicht vormen geen grote problemen, kortom een mooi product voor iedereen die graag maximale controle wil hebben over zijn eindbeeld. Want hoewel sfeervol voeg ik het blauw van een Big Stopper toch liever zelf toe door het aanpassen van de witbalans in plaats van dat ik de witbalans moet aanpassen aan de vreemde eigenschappen van het (Lee) filter. De gehele reis is de Lee dan ook in de tas gebleven.